GREXIT vs GREMAIN: Η προσφορά της Ελλάδας στην Αγγλική Γλώσσα.

GREXIT

"Definition: If you haven't seen this word before, you're not alone. It's a newly-coined term created by Citigroup's Ebrahim Rahbari and first published in an informational paper authored by him and Citi Chief Economist Willem Buiter. It combines "Greek" or "Greece" with the word "exit" and refers to the possibility of Greece leaving the Eurozone. The word has been picked up by media worldwide and it may well worm its way into the official lexicon. And it certainly has Greek roots beyond the obvious "Gr" - the word "exit" itself comes from the Greek "exodos", meaning "going out"." (πηγή: http://gogreece.about.com/od/Glossary-of-Greek-Terms/g/Grexit-What-does-Grexit-Mean.htm [accessed 23/5/2012]).

Έξω από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στο Στρασβούργο.

Μεταφράζοντας :
GREXIT

"Ορισμός: Αν δεν έχετε δει αυτή τη λέξη πριν, δεν είστε μόνοι. Είναι ένας νεότευκτος όρος που δημιουργήθηκε από τον Ebrahim Rahbari της Citigroup  και δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά σε ένα ενημερωτικό έγγραφο έχει συγγράψει ο ίδιος και ο Chief Economist της Citi Willem Buiter. Συνδυάζει τη λέξη " Ελλάδα (GReece) " με τη λέξη" έξοδο (EXIT) "και αναφέρεται στη δυνατότητα της Ελλάδα να αφήσει την Ευρωζώνη. Η λέξη έχει χρησιμοποιηθεί ευρέως από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης σε όλο τον κόσμο και μπορεί επίσης βρει τον δρόμο της για το επίσημο (αγγλικό) λεξικό. Σίγουρα έχει ελληνικές ρίζες πέρα από το προφανές "GR" - η λέξη "EXIT" προέρχεται από την ελληνική λέξη «ΕΞΟΔΟΣ», που σημαίνει "βγαίνω" ".

Επειδή η γλώσσα μας, σαν ένα κομμάτι του πολιτισμού μας, έχει διεισδύσει στις γλώσσες όλου του κόσμου οφείλουμε σαν Έλληνες να συνεχίζουμε να προσφέρουμε στον παγκόσμιο πολιτισμό.

Είναι λοιπόν στο χέρι μας να δώσουμε στους λαούς και το αντίθετο του GREXIT που δεν είναι άλλο από το GREMAIN και προέρχεται από το GReece και το REMAIN (παραμένω).  

Ας θυμίσουμε ότι το ΕΥΡΩ και η Ευρώπη προέρχονται από την λέξη "ΕΥΡΩΠΗ" που ήταν  η όμορφη κόρη του Φοίνικα και της Τηλέφασσας στην ελληνική μυθολογία.

Το όνομα της όμορφης κόρης, «ευρ-ώπη» σημαίνει αυτή που έχει πλατύ, στρογγυλό πρόσωπο, πράγμα που ταιριάζει στην πανσέληνο.

Μια καταπληκτική ανάρτηση για το πώς η "Αρπαγής της Ευρώπης" ενέπνευσε τους καλλιτέχνες.

Η ιστορία της Ευρώπης για όσους δεν τη θυμούνται παρακάτω.

Τι να μας πουν και οι "Ευρωπαίοι" τώρα !!!! 

GREMAIN              regitered by akis kalyvas 24-5-2012

Στην ελληνική μυθολογία με το όνομα Ευρώπη είναι γνωστή κυρίως η κόρη του Φοίνικα και της Τηλέφασσας. Από μερικούς θεωρείται κόρη του Αγήνορα (ο Φοίνιξ ήταν γιος του Αγήνορα). Ο Δίας απήγαγε την Ευρώπη και μαζί απέκτησαν τρία τουλάχιστον παιδιά: τον βασιλιά Μίνωα, τον Ραδάμανθυ και τον Σαρπηδόνα.

Η Ευρώπη ήταν πολύ όμορφη. Μια μέρα που μάζευε με τις φίλες της άνθη σε ένα αγρό στην ακρογιαλιά της Τύρου ή της Σιδώνας, την είδε ο Δίας και θαμπώθηκε από την ομορφιά της. Για να την πλησιάσει μεταμορφώθηκε σε κάτασπρο ταύρο. Βλέποντας η Ευρώπη τον ήσυχο ταύρο, πήγε κοντά του, τον χάιδεψε λίγο και, αφού βεβαιώθηκε ότι δεν αγριεύει, κάθισε πάνω στη ράχη του. Αυτό περίμενε και ο Δίας, οπότε αμέσως, γρήγορος σαν αστραπή, έπεσε στη θάλασσα ώστε να μην προλάβει η Ευρώπη να κατεβεί. Από τη Φοινίκη ο ταύρος-Δίας κολύμπησε ως την Κρήτη, όπου βγήκε στην Γόρτυνα. Εκεί, αφού φανέρωσε στην Ευρώπη ποιος ήταν, την έκανε μητέρα των τριών αγοριών που προαναφέρθηκαν. Στο σημείο αυτό οι κάτοικοι της Γόρτυνας λάτρευαν έναν ιερό πλάτανο, όπου και έκαναν θυσία. Αντιστοίχως, ο Δίας χάρισε στην Ευρώπη τρία δώρα: τον Τάλω (έναν άγρυπνο μεταλλικό γίγαντα-φύλακα που αργότερα προστάτευε την Κρήτη από κάθε επιδρομή), ένα κυνηγόσκυλο που δεν έχανε ποτέ το θήραμά του και ένα όπλο που δεν αστοχούσε ποτέ.

Μετά από αυτά, ο Δίας αποκατέστησε την Ευρώπη παντρεύοντάς τη με τον βασιλιά της Κρήτης Αστερίωνα, γιο του Τεκτάμου. Ο Αστερίων δεν απέκτησε παιδιά με την Ευρώπη, αλλά υιοθέτησε τα τέκνα του Δία. Μετά τον θάνατό της, η Ευρώπη τιμήθηκε ως θεά με το όνομα Ελλωτίς και ο ταύρος απαθανατίστηκε ως ο ομώνυμος αστερισμός. Υπήρχε και γιορτή, τα «Ελλώτια», κατά την οποία περιέφεραν τα οστά της στολισμένα με μύρτους. Η εκδοχή αυτή του μύθου αναφέρεται από τους Ησίοδο, Αισχύλο, Σιμωνίδη, Βακχυλίδη, Μόσχο, Οβίδιο, Νόννο και άλλους ποιητές.

Υπάρχουν όμως και άλλες παραλλαγές του μύθου της Ευρώπης: Μία αναφέρει ότι ήταν κόρη του Ωκεανού και της Τηθύος ή της Παρθενόπης, αδελφή της Θράκης και ετεροθαλής αδελφή της Ασίας και της Λιβύης. Δηλαδή η Ευρώπη υπήρξε επώνυμη της ηπειρωτικής Ελλάδας και μετά τους Περσικούς Πολέμους του τρίτου τμήματος του τότε γνωστού κόσμου, της Ευρώπης.

Στην Ήπειρο έλεγαν ότι ο Δώδων, από τον οποίο πήρε το όνομά της η Δωδώνη, ήταν επίσης γιος του Δία και της Ευρώπης, όπως και ο Αιακός, γενάρχης των Αιακιδών. Παιδί της Ευρώπης λέγεται ότι ήταν και ο Κάρνος, αγαπημένος του θεού Απόλλωνα.

Η λατρεία της Ευρώπης διαδόθηκε σε όλη την Ελλάδα. Στο Πήλιο υπήρχε το «Λουτρόν της Ευρώπης». Η θεσσαλική πόλη Γυρτώνη ή Γυρτών είναι παραλλαγή της Γόρτυνος, του κέντρου της λατρείας της Ευρώπης στην Κρήτη. Από τον Όλυμπο πήγαζε ομώνυμό της ποτάμι, ο Εύρωπος. Ο Θάσος ήταν αδελφός της Ευρώπης, όπως και οι Κάδμος, Ρινέας, Σύρος και άλλοι. Γενικώς, οι ελληνικές πόλεις ήθελαν να έχουν κάποια σχέση με την Ευρώπη, της οποίας ο μύθος ήταν διαδεδομένος παντού, με παραλλαγές από πόλη σε πόλη.

Εκτός Ελλάδας, ο Λουκιανός (2ος αι. μ.Χ.) πληροφορήθηκε ότι ο ναός της Αστάρτης στη Σιδώνα ήταν αφιερωμένος στην πραγματικότητα στην Ευρώπη:

«Υπάρχει παρομοίως στη Φοινίκη μέγας ναός των Σιδωνίων. Τον αποκαλούν ναό της Αστάρτης. Πιστεύω ότι αυτή η Αστάρτη είναι η σεληνιακή θεότητα. Αλλά σύμφωνα με ένα εκ των ιερέων, αυτός ο ναός είναι αφιερωμένος στην πραγματικότητα στην Ευρώπη, την αδελφή του Κάδμου. ..., όταν έφυγε από τη Γη οι Φοίνικες την τίμησαν με ναό και διηγούνταν ένα ιερό θρύλο γι' αυτή, πώς ο Δίας την ερωτεύθηκε για την ομορφιά της και μεταμορφωμένος σε ταύρο την μετέφερε στην Κρήτη. Αυτό τον μύθο τον άκουσα και από άλλους Φοίνικες. Και το νόμισμα των Σιδωνίων φέρει επάνω του την Ευρώπη καθήμενη επί ταύρου...»

Με το όνομα Ευρώπη αναφέρεται επίσης μια κόρη του Τιτυού, η οποία με τον Ποσειδώνα γέννησε τον Εύφημο και μία Ωκεανίδα. Κατά μία παράδοση, και η μητέρα της Νιόβης λεγόταν Ευρώπη.

Το θέμα της αρπαγής της Ευρώπης από τον Δία-ταύρο ήταν πολύ αγαπητό στους αρχαίους καλλιτέχνες. Η αρχαιότερη από όλες τις σχετικές παραστάσεις είναι στη μετόπη του ναού στον Σελινούντα (περ. 600 π.Χ.). Στο Βρετανικό Μουσείο υπάρχει ένα μαρμάρινο σύμπλεγμα που βρέθηκε στην Κρήτη και φαίνεται ότι είναι αντίγραφο χάλκινου συμπλέγματος, έργου του γλύπτη Πυθαγόρα από το Ρήγιο για το οποίο ήταν πολύ περήφανοι οι Τυρρηνοί. Επίσης περίφημη ήταν η χαμένη σήμερα παράσταση του Αντιφίλου (5ος αι.π.Χ.), για την οποία γνωρίζουμε μόνο πως τη θαύμαζαν πάρα πολύ.

Από τους νεότερους, με το θέμα ασχολήθηκαν οι Βερονέζε, Τισιανός, Ρέμπραντ, Μπενβενούτο Τσελίνι (με θαυμαστό χάλκινο σύμπλεγμα) και άλλοι. Τέλος, η παράσταση επιλέχθηκε να χαραχθεί πάνω στην ελληνική όψη του νομίσματος (κέρμα) των 2 ευρώ (οι Σιδώνιοι προηγήθηκαν, όπως αναφέρει ο Λουκιανός).