το θέμα του Άκη 23 9 2002
ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΗ ΛΕΥΚΑΔΑ
5. ΚΑΛΑΜΙΤΣΙ
"Ο δρόμος δεν γίνεται καλός, είναι μια παγίδα.
Σκάσε μαγκούφη δούλευε και θ' ανεβαίνει γίδα"
"Κυβέρνηση τι καρτερείς και σύνταξη δεν βγάνεις.
Τραβάς οπίσω τον καιρό , και τίποτα δεν κάνεις.
Το είπανε οι βουλευτές, το έγραψε η εφημερίδα,
περάσαν χρόνια και καιροί, και τίποτα δεν είδα.
Εγώ που σας τα λέω αυτά και που ζω ακόμα,
ξυπόλυτος και νηστικός θα μπω στο μαύρο χώμα."
Το πρώτο που βιώνει κανείς επισκεπτόμενος το Καλαμίτσι, είναι η λαϊκή ποίηση των κατοίκων που αυθόρμητα βγαίνει για κάθε πτυχή της καθημερινής τους ζωής εδώ και πολλά χρόνια. Αγαπημένη ασχολία των παλαιότερων στα καφενεία, είναι να απαγγέλουν κάποια από τα ποιήματα που ως δια μαγείας μένουν επίκαιρα διαχρονικά. Στις μνήμες όλων παραμένει ο Βασίλης Παπαμελόπουλος ή Κλέφτης, που με την λαϊκή του ποίηση κατέγραφε και καυτηρίαζε την σκληρή καθημερινότητα, τις χαρές και τις λύπες.
Το δεύτερο που γίνεται αντιληπτό, είναι τα φιλόξενα μάτια των κατοίκων που μόλις αναφέρεις τη λέξη "δυναμίτης", γίνονται σπινθιροβόλα και αποκαλύπτεται ένας αγέραστος ανδρισμός των παλαιοτέρων μπουρλοτιέριδων του Καλαμιτσίου. Οι παλιές ιστορίες αρχίζουν να ξαναζωντανεύουν καθώς το σούρουπο οδηγείται προς τη νύχτα. "Το ψάρεμα με δυναμίτη ήταν παράδοση στο Καλαμίτσι που πήγαινε από τον παππού στο γιο και από τον γιο στον γόνο. 10 χρονών μαθαίνανε τα παιδιά να ψαρεύουνε" , "τα δύσκολα χρόνια, τα περάσαμε με τα ψάρια και το λάδι" "όλη η Λευκάδα έτρωγε από τα μπαρουτοκαπνισμένα ψάρια του Καλαμιτσίου", "μαζεύαμε τις νάρκες και τις βόμβες του πολέμου από τις παραλίες, τις κόβαμε με το πριόνι ή τις ζεσταίναμε να τις ανοίξουμε για να βγάλουμε την γόμωση να ψαρέψουμε", "τα τελευταία χρόνια σταματήσαμε όχι λόγω του αυτοφώρου και της φυλακής αλλά γιατί δεν μπορούσαμε να πληρώνουμε τα πρόστιμα" "κατεβάσαμε όμως άρμα στις αποκριές πριν δυο χρόνια τους μπουρλοτιέρηδες του Καλαμιτσίου". Ανάμεσα στην παρέα μας επιβεβαίωνε συνεχώς ο γέροντας Σπύρος Καρύδης ο Μπαταρίας που του έσκασε νάρκη στα χέρια του καθώς τη ζέστανε στη φωτιά για να την ανοίξει. Δεν έπαθε τίποτα και ας πετάχτηκε 100 μέτρα μακριά.
Το Καλαμίτσι σήμερα έχει 260 περίπου μόνιμους κατοίκους. Υπάρχουν 6-7 παιδιά που με ταξί πάνε στο σχολείο στη Λευκάδα με μέριμνα της Νομαρχίας. Ηλικίας από 25 μέχρι 40 χρονών ζουν 15 - 20 άτομα. Το 1960 ο πληθυσμός ήταν 800 περίπου ψυχές. Η μετανάστευση οδήγησε πολλούς σε Αυστραλία, Αμερική, Γερμανία, Αθήνα και Πάτρα.
Οι κάτοικοι δραστηριοποιούνται κυρίως στις οικοδομικές εργασίες. Η αγροτική παραγωγή περιορίζεται στις ελιές, σε ένα πρότυπο συναιτεριστικό ελαιοτριβείο και σε 10 μελισσοκόμους. Η παροχή υπηρεσιών περιορίζεται σε περίπου 250 ενοικιαζόμενα δωμάτια, 3-4 καφενεία, 2 μπακάλικα (mini-market) και 2 εποχικά εστιατόρια με πανέμορφη θέα.
Πέρα από το πανέμορφο καταπράσινο τοπίο, το καλό κλίμα, και τα μαγικά ηλιοβασιλέματα στο Ιόνιο, προίκα της περιοχής είναι οι παραλίες της. Βασίλισσα το Κάθισμα αλλά και η Θεοτόκος και τα Καβαλικωτά. Όταν τους ρώτησα τι απέδωσε στο χωριό το Κάθισμα απάντησαν:
"Παλιά όταν τσακώνονταν κυριαρχούσε η έκφραση "Α!! που να σε δω στο Κάθισμα" μεταφρασμένο ισοδυναμεί με το πήγαινε να πνιγείς. Αρκετοί πουλήσανε τις ιδιοκτησίες τους εκεί. Τα τελευταία χρόνια σαν Κοινότητα μας επιβάρυνε η παραλία με τα έξοδα να την καθαρίζουμε από τα σκουπίδια. Τίποτα άλλο."
Το Δεκέμβρη του 1994 έγινε ο σεισμός που προξένησε σοβαρές ζημιές σε πάνω από το 60% των σπιτιών. Ο ίδιος σεισμός όμως αποτέλεσε εκ των υστέρων αναπτυξιακό κίνητρο για το χωριό λόγο των ευνοϊκών σεισμόπληκτων δανείων. Τώρα όλα τα σπίτια είναι επισκευασμένα και καινούρια.
Η τωρινή Δημοτική Αρχή πέτυχε στην καθαριότητα. Έγινε επίσης εκταφή όλων των μικρών αυθαίρετων χωματερών που προΰπαρχαν.
Προβλήματα που παραμένουν όμως είναι:
α) ο δρόμος προς το χωριό υπέστη κατολίσθηση πριν 6 χρόνια και μέχρι σήμερα παραμένει η ερασιτεχνική χάραξη του τότε κοινοτάρχη.
β)απαιτείται συνεχής συντήρηση των αγροτικών δρόμων
γ)το Καλαμίτσι έχει δικό του νερό και δεξαμενή από παλιά. Τα τελευταία 4 χρόνια έφτασε και το νερό του Λούρου και ενώθηκε με το δίκτυο. Συνεχώς όμως το νέο δίκτυο βουλώνει.
δ)χρειάζεται ασφαλτόστρωση του δρόμου προς το δασύλλιο τουλάχιστον μέχρι το τελευταίο σπίτι
ε)είναι απαραίτητη η ορθολογική ανάπτυξη του περιαστικού πευκόφυτου δασυλλίου, το οποίο το φύτεψαν οι ίδιοι οι κάτοικοι πριν από 40 χρόνια. Τα πεύκα παρουσιάζουν κάποια ασθένεια και ξεραίνονται μερικώς ενώ όσα παγκάκια έχουν απομείνει είναι από το 1981.
στ) ο δάκος κατάστρεψε τις ελιές. Φέτος θα ήταν η παραγωγική χρονιά. Το πρόβλημα των αεροψεκασμών είναι γνωστό, δεν μπορεί όμως να μην υπάρχει λύση για καταπολέμηση του δάκου το 2002.
ζ)οι εκλογές πλησιάζουν και αρκετά παράπονα ακούσαμε για τις εγγραφές στους νέους εκλογικούς καταλόγους.
"Ότι και να γράψεις παλικάρι μου, εμάς δεν μας λογαριάζουνε." είπε ο μπάρμπα Γιώργος Περδικάρης - Ζαϊμης. Ήταν ο μοναδικός γέροντας ανάπηρος που είδαμε και δεν έχει σύνταξη.
Ο Αριστοτέλης Βαλαωρίτης αναφέρει ότι οι κάτοικοι του Καλαμιτσίου και των Χορτάτων χάσανε τις καλύτερες περιουσίες τους με το σεισμό του 1670. Ολόκληρες περιοχές βούλιαξαν. Ήταν ο σεισμός που κατάστρεψε και την Ρουπακιά. Από τότε το Καλαμίτσι έμεινε 150 χρόνια ακατοίκητο. Μετέπειτα οι πρώτοι κάτοικοι ήταν οι Μακρυγεωργαίοι. Το 1830 περίπου χτίστηκε η εκκλησία της Αγ. Αναστασίας και το 1860 η εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, η εκκλησία του χωριού μέχρι σήμερα. Τον 15 Αύγουστο γίνεται πανηγύρι. Στην περιοχή υπάρχει η εκκλησία του Αγ. Σπυρίδωνα, αλλά και το Μοναστήρι της Παναγίας των Κήπων που δεν λειτουργεί αλλά βρίσκεται σε καλή σχετικά κατάσταση. Γιορτάζει στα 9μερα της Παναγίας. Το όνομα του το πήρε από τους κήπους που καλλιεργούσαν οι μοναχοί λόγο των νερών της περιοχής.
Στην περιοχή υπάρχουν επίσης αρκετοί εγκαταλελλημένοι νερόμυλοι.
Αρκεί το μαγευτικό ηλιοβασίλεμα από το δασήλιο για να επισκεφτεί κάποιος το Καλαμίτσι, ενώ το Φλεβάρη οι ανθισμένες αμυγδαλιές κάνουν το χωριό παραμυθένιο.
Ρωτήσαμε τέλος ποιος πολιτικός βοήθησε το Καλαμίτσι καθώς και την γνώμη τους για τις προσεχείς εκλογές.
Απάντησαν : "Ο Κτενάς ( ο σημερινός Βουλευτής) αν και δεν ήταν από εδώ μας βοήθησε. Έκανε το δρόμο από τον Αγ. Νικήτα. Μέχρι τότε περνούσαμε από την ορεινή Λευκάδα για να πάμε στη Δυτική. Κυρίως όμως μας βοήθησε με τις συντάξεις. Όταν ήρθε εκλεκτική επιτροπή από την Αθήνα τους έστειλε να πάνε να φάνε ψάρια στον Αγ. Νικήτα. Γι αυτό και τον ψηφίσαμε τις τελευταίες εκλογές".
Για τις εκλογές είπαν χιουμοριστικά : " Τέσσερα χρόνια το Καλαμίτσι έπαθε ΜΙΚΙ-τίαση και μάλλον οδηγούμαστε σε ξε-ΦΛΟΥΔΙ-σμα".
Στην σημερινή αποστολή εκτός από τον γράφοντα συμμετείχαν οι Δ. Κοντογιώργης και Β. Συρόπουλος. Ευχαριστούμε ιδιαίτερα τον Άγγελο Καρύδη, τον Γεράσιμο Καρύδη και τη σύζυγο του. Ευχαριστούμε επίσης τους: Μιχάλη Καραβοκύρη, Ζώη Καραβοκύρη, Γιάννη Καρύδη, Νικήτα Καρύδη - Αθανασίου, Θεόδωρο Περδικάρη, Σπύρο Περδικάρη, Βεργίνη Δημήτριο, Γιώργο Περδικάρη - Ζαίμη, Σπύρο Καρύδη -Μπαταρία και τους Σπύρο, Τάσο και Γεωργίτσα Περδικάρη- Πατίστα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου